Klagen dat wil ik niet,
maar heb vaak verdriet.
Het is dan een boze droom,
dit komt door mijn zoon.

Het gaat een tijd goed,
tot het er uit moet.
Een tegenslag of krijgt geen zin,
hou je dan maar in.

Een verkeerd woord,
en als je hem dan hoort!
De wereld is te klein,
het doet heel erg pijn.

Iemand die het niet weet,
wat er aan hem scheelt.
Zegt: ik zou hem dit of dat,
maar dan heb je het helemaal gehad.

Laat hem maar te keer gaan,
de rust komt er wel weer aan.
Als we dat weer hebben gehad,
is het best wel een schat.

Maar dit alles brengt een soort ziekte mee,
deze is genaamd ADHD.
Als hij zijn gal dan heeft gespuugd,
is de storm weer geluwd.

Dan is het weer een poos normaal,
en zitten we weer op één kanaal.
We genieten dan weer even,
van het mooie van het leven.

Aan de buitenkant zie je niks,
daarom voor je, je vergist.
Oordeel daarom niet te snel,
want als je het weet dan begrijp je het wel.

Dit heb ik in de loop van de jaren geleerd,
vaak denk je te snel verkeerd.
Ons leven gaat zo verder hoor,
voor mijn zoon daar doe ik het voor.
 
Zijn moeder Liny