Mijn leven.
Het is niet gemakkelijk om altijd het vrolijke meisje te spelen.
maar ik weet, dat er mensen zijn waar ik alles mee kan delen.
Al voel ik me down en weet niet wat ik moet doen, ik weet ik ben niet alleen
er zijn altijd mensen om mij heen.

Ik zit in een diepe put, en weet,
al voel ik me soms nog zo rot, alles komt goed, al is er leed.
Want ik heb geleerd, wie ik kan vertrouwen en op wie ik kan bouwen
en de mensen die me hebben laten gaan, om hen laat ik geen traan!

Ik blijf vechten.
Maar niet alles zit tegen,
want de zon schijnt altijd weer na de regen.
Tijden dat de kleur terug komt in me leven
en weer uit die put kom en alles weer goed komt, al is het voor even.

Blijf hopen, dat alles goed komt en geef de moed niet op
ook al staat alles op z'n kop.
Ik blijf door gaan ik zal niet gaan opgeven,
dat is wat ik moet doen, leven.

Ik blijf in m'n schoenen staan,
ook al vallen dingen me zwaar,
ik zal niet opgeven.
dat is moeilijk ook al is het kenbaar.

Mijn toekomst.
Er zijn mensen die om me geven, en misschien zelfs voor me leven,
ik weet zekere zulke vriendschappen zullen niet breken.
Ik geef niet op, maar blijf doorgaan.
Tot ik niet meer kan, ga ik er tegenaan.

Maar voordat, leef ik met mijn vrienden en vriendinnen.
en vergeet die put, ik hoor het juist gezellig te hebben.
Dus opgeven? Nog geen tijd voor sorry.
Ik blijf strijden voor het leven, met vrienden die me rug dekken.

In mijn trieste dagen hou ik mijn hoofd omlaag.
Zo leer je mensen kennen en je zijn vergeten.
Mijn dagen gaan voorbij, veel veranderd in dit tijdperk.
Maar ondanks alles, blijf ik sterk.
 
Janine Verbeek