Ik kijk in de verte
en verdrink in eindeloosheid.
Hier waar zon en wind en water,
versmelten tot een lied.
De fluistering van de wind,
het zonlicht dat mij vindt.
De grootsheid van de schepping,
maakt mij kleiner dan een kind.

Ik denk aan die momenten,
waarin ik rond jaag zonder doel.
Verstrikt in zoveel vragen.
Oh, gevangen in een leeg gevoel.
Maar hier zie ik heel even,
oh het wonder van het leven.
De rust, de schoonheid,
doen mij beseffen waarom ik leef.

Steeds dichter bij het geheim,
Steeds dichter bij waar ik zo graag wil zijn.
En ik strek mij uit naar een God die van mij houdt.

Met andere ogen kijk ik naar de wereld om mij heen.
Hier in de stilte vind ik de zin van mijn bestaan.
Woorden schieten tekort.
Ik zie het plan van een machtig God.
En ik vind mijn rust hier heel klein en alleen.

Gerald Troost