Onbegrepen worden....
terwijl ik het zelf soms niet begrijpen kan!
Dit is gewoon frustrerend
ik heb er echt genoeg van.
Het gevoel mij steeds te moeten verdedigen
omdat mijn omgeving het natuurlijk merkt
kan IK het soms helpen
dat het bij mij net een tikje ANDERS werkt?

Stemmingswisselingen...
zo ben ik blij en opeens kan ik uit mijn dak gaan
ik heb er geen controle over
maar geloof me, ik kan mezelf er later wel om slaan!

Mijn dag indelen...
"Oh help, ik moet dit en ook nog dat
hoe ga ik dat nou voor elkaar krijgen?"
paniek! maar ik moet toch wat?
Dus alles in recordtempo achter elkaar
of door gevoel van onmacht juist "blokkeren"
Dan komt er niets van terecht
en loop ik als een kip zonder kop te ijsberen.

Concentratieproblemen...
het gebeurd soms keer op keer
iets schijnt mij gisteren verteld te zijn
maar ik weet het écht niet meer...
Wat moet dat ongeloofwaardig klinken
het is écht geen kwade opzet van mij
maar blijkbaar was ik gisteren
met mijn gedachten er weer niet bij...

Rusteloos...
niet stil kunnen zitten, willen bewegen
aan één stuk door, onafgebroken praten
niets of niemand houdt me dan tegen
Vermoeiend voor mijn omgeving
dat drukke gedoe
maar weet je...
het maakt mijzelf óók ontzettend moe!

Eenzaam...
dat is hoe ik mij regelmatig voel
omdat ik niet altijd begrepen wordt
en anders over kom dan ik bedoel.
Gefrustreerd ook
omdat ik zó graag ANDERS wil!
maar hoe ik ook mijn best doe: 'ik merk nog weinig verschil'.

Naomi Boomstra den Helder