Je weet niets meer,
maar toch gaan je gedachten door.

Je zwijgt,
maar je hoort stemmen in je hoofd.

Stemmen die zeggen wat goed of fout gaat,
soms  wordt het je teveel.

Alle problemen
ze galmen weer als stemmen door je heen.

Steeds wil je even weg,
even alleen.

Het lijkt wel of het bij die ander zo gemakkelijk gaat.

Soms weet je het niet meer.
Wie kan je dan nog helpen?

Tranen stromen over je zijdezachte wangen.
De stemmen in je hoofd zijn tranen geworden.

Iemand wil de deur openen, van het onzekere
en je tranen weg vegen.

Had het maar gezegd!

Ik….. help je.
 
Eileen Huits