Alles wat ik nog wilde zeggen
zit zo diep weggestopt in mij.
Ik kan je nu niets meer vertellen
in mijn gedachten ben je vrij.
Maar toen jij het leven losliet
was er nog zoveel niet gezegd
was er nog zoveel onbesproken
en niet uitgelegd.
 
Nooit zal ik je stem meer horen
en alles lijkt kapot
sinds de dag dat jij verdween.
En ik voel me vaak verloren
zoveel dingen nam je mee.
Toen jij het leven losliet
was er nog zoveel niet gezegd
was er nog zoveel onbesproken
en niet uitgelegd
 
Maar met mijn ogen dicht
zie ik jouw gezicht.
Kan ik jou nog horen praten
blijft je blikt op mij gericht.
Zie ik jou nog staan
raak je mij weer aan
en maakt het donker
plaats voor licht.
 
Want jij leeft door
in mijn hart
in mijn gedachten.
Niets of niemand
neemt dat van me weg.

Ralph van Manen