Het verleden doet me pijn
en de toekomst maakt me bang!
Er is zoveel in mij stuk gemaakt
ze accepteren mijn keuzes niet!
God waar bent U?
Ik voel me zo waardeloos,
alleen!
In mijn hart regent het.
tranen van pijn!

Zo wil ik niet meer verder
hun woorden doen me zo vaak pijn.
Ze vinden niets goed van wat ik heb gedaan,
en dan kijken ze me raar aan…
Ik moet wel hun accepteren
Maar mij……
dat krijgen ze nooit over hun hart.
Met grote woorden zeggen ze dan:
Je richt je niet op God.

Het maakt me bang en verdrietig Heer
daarom buig ik mijn hoofd voor u neer
Diep van binnen weet ik dat u mijn liefde volle Vader bent
en mij echt door en door kent!
Al wordt ik dan niet geaccepteerd door anderen
één ding weet ik, door alle tranen heen.
De mens ziet de mens aan
maar U mijn hart.
 
Pliene