Meisje in mijn luchtkasteel
je dacht je eigen weg te gaan
de muren stevig gebouwd
elke steen met goud vervaardigd.

Totdat je erachter kwam
dat je zelf in het midden van het kasteel stond
de muren had je om jezelf heen gebouwd
het luchtkasteel leek al lang niet zo mooi meer.

Meisje in mijn luchtkasteel
je scheidde je ver weg van je vrienden
riep hen maar verstond hen niet
jouw muren waren te hoog geworden.

Totdat je zag dat het kasteel lelijk was
het bleek dat je nooit zelf zoiets kon bouwen
je keek naar boven en dacht
al mijn moeite voor niets.

Meisje in mijn luchtkasteel
wilde het alleen doen
niemand zou ooit aan haar kasteel mogen komen
hoe zouden ze ooit durven?

Totdat je vrienden kwamen
en het probeerden om te gooien
je werd boos en snapte niet
waarom ze alles in de war schopten.

Meisje in mijn luchtkasteel
wil je toch maar telkens weer leren
dat de mensen die van je hielden
naar je uitzagen.

Totdat ze doorbraken
en je hun hand uitstaken
je voelde wel wat boosheid
maar meisje

het waren toch je vrienden?

Willemieke