Tranen van pijn langs jouw gezicht
onbegrepen in jouw eigen wereld
alles wat je zo graag wilde
is afgesloten en niet meer bereikbaar
en het sleept je mee de dag door
van het ene verplichte punt naar het ander
met een masker dat erg mooi gemaakt is
en waar niemand doorheen kijkt
behalve jijzelf.

Op weg naar het verleden
het verleden dat je niet wilt en kunt
loslaten, het liever dicht bij je houdt
de vermoeidheid die je lichaam doordringt
wat je zelf probeert te vernietigen
om er niet aan toe te geven
want jij bent niet klein
jij stond altijd klaar voor de ander
maar jijzelf, jij wilt niet
je verkampt door anderen
een woord, een dag, een uur, een leven.

Alles wat je bedacht en droomde
ging weg vanuit jouw blikveld
en zorgde voor zoveel pijn
moe aan het begin van de dag
verwijtend aan het eind van de dag
en daartussen een masker zo mooi gemaakt
maar niet functioneel meer
tranen, langs je wangen, niet begrijpend.

Vernietigd, kapotgemaakt
klinkt het in jouw hoofd
onbegrepen door mensen
die niet zeiden wat ze bedoelden
doorgingen als een vlieger aan de hemel
die opgaat, en zo weer valt
alsof het gewoon was
maar jij bleef zitten met
alles wat er was en laat je
kapotmaken door het verleden.

Laat het los en ga opnieuw
leven voor Iemand
die jou altijd de moeite waard vind
jou eerlijk vertelt door Zijn woord
dat je geen dingen achter kunt houden
en in Hem kracht zult vinden.

tranen langs je gezicht..
tranen langs Zijn gezicht..

Willemieke