Nu de lichten zijn gedoofd
en het leven heel even stilstaat
weet ik niet meer wat ik denken moet
over wat ons te wachten zal staan.

Hoe zal het ons vergaan?
een leven vol tranen, of vreugde?
vol liefde en leven?
vol verdriet en pijn?

En ik denk aan al deze mogelijkheden
als een mogelijkheid voor de toekomst
maar ze zijn er al geweest
tranen, vreugde, liefde, leven, verdriet en pijn.

Toch heb ik hoop op de toekomst
want samen komen wij erdoorheen
omdat we elkaar zullen blijven dragen
en blijven troosten waar het bijna niet meer kan.

En we zullen Zijn naam aanroepen
samen praten over een betere toekomst
en dan elkaar in vertrouwen zeggen
wat we niet durfden te vertellen - aan anderen.

Want jij bent een uitzondering voor mij
wij vertellen elkaar verhalen
onze raarste dromen en ons leven
en wat er ons te wachten staat.

Maar we zullen altijd troost vinden bij elkaar
en bij een God die ons leidt
verbonden zijn ook al zijn we alleen
door een God, die ook in de toekomst al is.

Want ik hou zoveel van jou
als een licht in het donker
in de toekomst zal dat blijven
en opeens, ben ik niet meer zo bang.

En ik dank dag aan dag
voor alles wat ik ontvang
voor zoveel toekomst en hoop
en om bijzondere mensen...

Willemieke