Jij met je hart van goud
die van alle mensen houd.
Jij blijft vechten
wat er ook gebeurt.
Ook al ligt de dood op de loer
niets houd je tegen
niks is te stoer.

Altijd bezig met een ander
jezelf als laatste in de rij.
Altijd positief
en ook altijd blij.
Het geeft niets al zou er iets veranderen
want jij hebt je leven toch wel lief.

Daar aan de overkant
zo sterk, zo vechtend.
Wat zou je graag iets willen doen
maar je voelt je zo machteloos
zo onbelangrijk en ook zo boos.
De mensen waar van je houdt
de mensen met een hart van goud.

Wij maar klagen,
want we hebben het zo “slecht”.
Maar om verder kijken
naar de andere kant van de straat
dat is te ver om te zien wat daar staat
een lijdensweg een zwart pad.

Ik hoop dat het zwarte pad word afgesneden
word verlicht door het mooiste licht.
En dat jij nog lang mag genieten
van de kleinste dingen en liefde om je heen.
Van de vogeltjes die zingen
dat de zon voor jou mag schijnen
dat de bomen mogen bloeien,
en de wolken verdwijnen.

Anita van Steenbergen