Soms begrijp ik dit leven niet
begrijp ik nog minder mezelf
dan zijn er zoveel gedachten
een enkel onbereikbaar verlangen
dat ik me volkomen nutteloos voel.

Ja, dan droom ik maar
zoals ik eigenlijk zou willen zijn
een beetje mooier
belangrijker misschien
niet zo'n massamens.

Als ik dan thuiskom
na zo'n dag
vraag ik mezelf
waarom het vandaag weer eb is
in mijn bestaan
geen vloed die schelpen brengt
maar eb
een leeg strand.

Toch weet ik
getijden wisselen
straks loop ik met blote voeten
door terugkomend water
de zon in mijn gezicht
en is er ergens iemand
die me neemt, zoals ik ben
blij met me is…
dat weten is genoeg.

M. Frowijn