Wij hier, zij daar
een lach, een traan
ook zonder woorden
te verstaan.

Hier en daar
zo'n verschil
die gedachte
zo triest, zo kil.

Hoop is er
soms hier, vaak daar
zij blijven lachen
als is het zwaar.

De blik in hun ogen
waardoor ik word geraakt
het doet mij pijn van binnen
tot wat de wereld is gemaakt.

De gedachte is maar nodig
en 't komt allemaal weer los
de gedachte aan die blik
een traan rolt weer, zo plots.

Sanne de Waal

http://www.edukans.nl/