15 jaar

De weg was lang.
En jij moest hem dragen.
Een ziekte die je langzaam afbrokkelde.
En toen kwam het moment.
Dat je ons ging verlaten.
Met pijn in mijn hart nam ik afscheid.
En nu mam…..mis ik je.

Als ik thuis kom, valt de stilte mij aan.
Je foto staat in de kamer.
Je kijkt me aan……. en ik weet het.
Ik moet doorgaan, dat heb ik je beloofd.
Je wilde niet, dat ik verdriet had.

Maar toch mam…..mis ik je.

Ik ben veranderd, ik ben mezelf niet meer.
Ik ben gauw agressief en schop tegen alles aan.
Van binnen ben ik hard geworden,
want ik mis je liefde en je warmte.
Ik voel me soms zo eenzaam.
En de wereld draait maar door.

Lieve moeder, ik probeer de belofte na te komen.
Ik weet het, ik moet er tegenaan.
Mijn leven moet een doel krijgen,
om misschien voor anderen iets te betekenen.
Er zijn er zo velen die dit kennen.
Het gevoel van leegte en verdriet.

Ik weet waar je nu bent.
Je hebt nu rust, de ziekte is voorbij.

En in deze leegte, zoek ik naar hoop,
naar liefde naar vriendschap naar warmte.

Mam, ik hoop dat ik verander.
Dat de liefde in mij, meer zal zijn dan haat.
Dat ik mag laten zien aan anderen,
dat er één is die van me houdt.
Die mij kent, die weet wat er in me omgaat.

En dat is waar jij nu bent, bij God.

Cees van Wijgerden