In het rumoer van het leven, word ik stil gezet.
Een “moment”,
waar mijn leven lijkt te veranderen.

In het rumoer van mijn leven,
is het niet meer zoals het was.
Een “moment”, om niet te vergeten.

Here verlaat mij niet.
Mijn God, wees niet verre van mij!
Haast U, mij ter hulpe,
Here, mijn heil. (psalm 38)

In het rumoer van mijn leven,
kijk ik omhoog,
en weet, in dat “moment”,
dat mijn Heiland,
mij wil omarmen,
mij kracht wil geven,
mij wil troosten.

Hoe groot is dat ene “moment”,
dat ik mag weten,
dat Hij van me houdt.

En nu, wat verwacht ik, Here?
Mijn hoop is op U.
Red mij van al mijn overtredingen.
Stel mij niet tot een smaad voor de dwaas.
Ik ben verstomd, ik doe mijn mond niet open.
Want Gij zelf hebt het gedaan. (psalm 39)

In het rumoer van het leven,
vind ik de troost die anderen niet kennen.
In het rumoer van het leven,
vind ik de rust, die onmetelijke rust.
Eindelijk vrede, volmaakte vrede.

Here, Gij doorgrondt en kent mij.
Gij kent mijn zitten en mijn opstaan.
Gij verstaat van verre mijn gedachten.
Gij onderzoekt mijn gaan en mijn liggen.

Met al mijn wegen zijt Gij vertrouwd.
Hoe kostelijk zijn mij uw gedachten.
Hoe overweldigend is haar getal.
Wilde ik ze tellen, zij zijn talrijker dan het zand.
Als ik ontwaak, dan ben ik nog bij U. ( psalm 139)

Cees van Wijgerden