In de stilte van mijn dromen
fluister ik heel zachtjes jouw naam.

Misschien kan jij het horen
in het vallen van een traan.

Die in zachtheid is verweven
tot een parel van verdriet.

Waar de stilte is verdwenen
toen die traan mijn hart verliet.

Laat de liefde van de tranen
mijn verdriet zijn in het duister.

Nog steeds denk ik 
aan de dag
dat je van ons ging.
Je was pas vijftien.