Ik heb eindeloos gelopen.
Over harde rotsen gekropen.
Gedwaald in de bossen.
Nachten gehuild.
Maar ik kwam erachter
dat ik leefde op de cirkels
van mijn gedachten.
Ik draaide maar rond en rond
op zoek
en niet kunnen loslaten.

Toen ik rust kreeg
zag ik een nieuwe weg.
Mijn cirkels werden doorbroken.
Nu loop ik weer.
Kruip ik over rotsen.
Dwaal ik weer door de bossen.
Kan ik weer lachen.
Want mijn gedachten,
is….
Zijn gedachten geworden.

Het was na lang dwalen
het loslaten van mezelf.
God was dichterbij
dan, ik dacht.
Alleen… mijn gedachtegang
moest worden doorbroken.
Mijn leven werd een
gave van Hem gekregen.
Mijn cirkel is weer rond,
maar anders.

Cees van Wijgerden