Het komt over als een verbale mishandeling.
De harde woorden die er worden gesproken.
Het dringt diep vanbinnen door.
Zo onvoorspelbaar zo gewetenloos.
Ik hebt verdriet en ik bent boos.

Elke keer die onverschillige blik,
of ik er niet bij hoor!
Het komt afstotelijk over,
net alsof er geen deur opengaat.
Dit doet pijn, het is alleen maar haat.

Ben ik dan anders, dan een ander?
Kom op, laat mij mezelf mogen zijn.
Accepteer me dan, kijk…ik staat voor je.
Ontwijk me niet, maar ga in gesprek!
Of heb je misschien ruimtegebrek?

Jammer dan.

Voor Jasmijn

Cees van Wijgerden