Schuifelend kwam je binnen.
Twee ogen keken mij aan
een beetje schichtig,
bang en machteloos

De stilte die volgde
ontroerde mij.
Je zat boordevol
met problemen en vragen.

Maar je kwam er niet uit.
Je kropte het op,
of je durfde
er niet over te praten.

Wat kunnen minuten dan
lang duren.
Er kwam geen opening.
Geen woord over je lippen.

Plotseling draaide je je om.
Een schuine blik,
een schorre stem:
“Mijn ouders gaan scheiden.”

En… weg was je.

Ik keek naar de deur
die dichtviel.
Stilte,
ik was alleen
met hetzelfde gevoel als die ander.

Dertien jaar.

Weer ben ik me ervan bewust.
Er is nog zoveel te doen!

Cees van Wijgerden