Je zei het wel:
“Jullie moeten doorgaan
je bent nog zo jong.
Ik ben gelukkig, als jullie gelukkig zijn”.

Maar mam, ik mis je zo!
Ik wilde je nog zoveel vragen
nog zoveel vertellen
en je ziet me niet meer opgroeien.

Soms lig ik heel lang wakker
en denk dan aan jou
aan die mooie momenten
samen met onze familie.

Ik wil blijven stilstaan
wat je ons toen nog vertelde
maar alles neemt zijn gewone gang
en het leven raast maar door.

Ik weet het wel
jouw dierbare herinneringen
moet ik bewaren en gebruiken
maar het is niet eerlijk, ik ben nog zo jong!

Mam, mijn tranen branden in mijn ogen
en langzaam drogen ze weer op
als ik weet dat er mensen zijn
die weten…… van mijn verdriet.

Dag mam.

Cees van Wijgerden