Soms krijg ik het gevoel
dat ze mij niet snappen
hoe….. ik mij voel.
Tja, voor de buitenwereld
ben ik iemand
die altijd lacht en loopt te stralen.
Maar niemand staat er bij stil
dat ik eigenlijk
loop te dwalen
en in mijzelf gekeerd.

Dwalen in mijzelf
met mijn verdriet
verdriet waar ik geen raad mee weet.
Mijn vreugde
ja, die laat ik zien
maar mijn verdriet niet.
Als je naar mij kijkt
oordeel niet te snel
soms is de waarheid anders
dan mijn buitenkant.

Dit zijn momenten
dat ik omhoog kijk
soms zoekend naar woorden
soms is het zacht mompelen
soms een schreeuw
soms ben ik gewoon stil
en laat het me maar
over mij heen komen
en ga ik weer verder
waar ik gebleven ben.

Misschien
is God
dan wel
juist op
dat moment
dichterbij
dan ik denk.

Cees van Wijgerden