Hij was anders.
Zijn leven deelde hij met de nacht
de zwarte nacht.
Zocht naar geesten.
Leefde in een andere wereld
dacht het daar te vinden.
Wat hij vond was alleen maar
kilte, donkerheid en eenzaamheid.
Stemmen, die niet zwijgen.
Was bang voor het licht!

Als een spiraal werd hij meegetrokken
naar een diepte.
Want zijn geest is als een parachute
en die werkt alleen als hij open gaat
bij hem bleef hij dicht.
Uiteindelijk bleef er maar één ding over,
een hoopje ellende.
Het zoeken naar zijn geesten werd hem fataal
kapot gemaakt zakte hij door de knieën.

Zo blijft de stoel naast mij leeg.
Een andere wereld, “zijn” wereld.

Ik bid, dat het “hoopje ellende” met al zijn geesten
eens de warmte
houvast, licht en geborgenheid zal vinden.
Dat eens de ontdekking komt en
zijn parachute open gaat
en mag gaan zweven op de wind
Gods wind.

Cees van Wijgerden