Ik was bang voor verandering.
Totdat ik zag dat
een beeldschone vlinder
van een dikke rups, veranderde
tot een gevleugeld kunstwerkje.
Ik was bang om te falen
en kroop weer terug in mijn schulp
totdat ik realiseerde,
dat ik alleen maar faal
als ik zelf niets probeer.
Ik was bang voor iemands mening
en hield mijn mond maar dicht.
Totdat ik leerde dat mensen altijd
wel een mening over mij hebben.
Nu ga ik mijn eigen weg.
Ik was bang voor afwijzing,
niet meegeteld te worden.
Totdat ik leerde om vertrouwen
te hebben in mijzelf.
En dat het mijn keuze is.
Ik was bang voor de toekomst,
het onzekere.
Totdat ik me realiseerde
dat het leven mij veel meer geeft.
Ik zie het nu als een uitdaging.
Ik was bang voor liefde.
Totdat het mijn hart raakte
en het donker liet verdwijnen
in eindeloos zonnige dagen,
omdat ik zoveel liefde geven mag.
Sven
