Stilte, onbegrijpelijk dit bericht.
We geloofden het gewoon niet.
Verbaast en ontzetting.
Er is zoveel verdriet.
Woorden zijn er niet.
Alleen een grote vraag:
Waarom?
Totaal onverwachts, als een windvlaag.
Je stapte uit het leven.
Was het zo donker om je heen?
Vragen waar geen antwoord op komen.
Wij verwerken het samen… maar toch alleen.
Het komt voor…
zelfdoding onder jongeren.
Je maakt het van dichtbij mee.
Ze stappen uit het leven,
in de knoop met zichzelf.
En toch;
Je vader, je moeder!
Je opa en oma!
Je zus, je broer je familie!
je vrienden, je vriendinnen!
God?
Praten!
Hulp zoeken! https://www.113online.nl/
Doe je dit een ander aan?
“waarom moet dit in een drama eindigen,
eigenlijk hou ik mezelf voor de gek
en leg ik me bijna letterlijk zelf aan de ketting.
Ik heb geen glazen bol,
zelfs als het 4 keer teleurstellend is
kan het de 5e keer meevallen.
En dat zijn dan wel de belevingen
die moed geven en energie.”
Blijf steeds geloven, steeds hopen.
Cees van Wijgerden