Een mooie zomeravond.
Slingerend over de dijken fietsen wij samen
Genietend van de stilte om ons heen
voelen wij ons gelukkig.
Toch is er iets…
iets wat ik niet kan verklaren.
Vreemd…en het gekke is, het blijft zo voelen,
durf er eigenlijk niet over te praten.
Maar ik weet, eens moet het.
Is het nou de liefde?
of het aantrekking gevoel?
het lijkt wel… of ik steeds naar rechts ga
om gek van te worden.
Is hij… het nou… of ik.
Steeds moet ik bijsturen.
Puf…. ben ik nou zo verliefd
dat ik mezelf kwijt raak?
Thuisgekomen en weer op mezelf
bracht mijn moeder de uitkomst
mijn voorvork… is krom.
Gelukkig….ik dacht dat ik liefde
niet meer in de hand had.
Cees van Wijgerden