Nu mijn loopbaan is beëindigt, kreeg ik van een collega een gedicht
voor mijn afscheid, hij verwoord precies datgene waarvoor ik stond...
naast jongeren gaan staan. gr Cees
 
Een mistige ochtend in maart..
 
Een bel klinkt, stemmen verstommen, de gang is leeg.
De mistige ochtend tuurt naar binnen.
In het raam hangt de nevel.
Het overhemd zo keurig los om het lijf
 
Woorden stromen over je bureau.
Het ogenblik van een uitgevlogen jong.
Welkom bij jou met zorgen en vragen,
spoelt er een traan naar beneden.
 
Verdriet dagen lang van binnen gedragen.
Licht op in de slierten van mist.
Een koele klamme fietstocht doet de pijn niet verdwijnen.
En in de warmte van de klas verstikt het bijna.
 
Vluchtplaats voor jonge zielen in de hectiek.
Gaf jij onverdunde aandacht aan elke vrager.
Tot hiertoe investeren of tot daar toe.
Was er steeds nog een beetje adem over.
 
En dan het afscheid van een door jou met liefde omringde.
Geen blik geen woord geen hand.
Ondanks is het loon in deze wereld.
Vertrokken zijn ze net als jij.
 
Geluiden van de rivier dringen door tot in jouw binnenkamer.
Van waaruit het gebed opstijgt tot je Vader.
Zoals ook wij vergeven die ons iets schuldig zijn.
Een misthoorn klinkt als een hemels antwoord.
 
De mist wordt langzaam opgehaald door Gods licht.
Alleen de zilveren druppels blijven als getuigen van Zijn goedheid.
Al is de grond nog hard,
het is maart... het voorjaar lonkt.
 
Jan Willem Westland maart 2016